An Officer and a Gentleman (1982) :สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย

เรื่องราวของนักเรียนนายเรือ ที่ ”Naval Aviation Officer Candidate School” ในวอชิงตัน แถวๆ พูเกต ซาวด์ โดยมีตัวเอกคือ แซค มาโย (Richard Gere) หนุ่มมาดขรึม หัวแข็ง ที่เติบโตขึ้นมาพร้อมปมในตัวเก็บกดอารมณ์ขุ่นเคืองจากการฆ่าตัวตายของแม่ ขณะที่ ไบรอน มาโย พ่อซึ่งเป็นอดีตนายทหารเหมือนกัน วันๆ เอาแต่ดื่มเหล้าคลุกอยู่กับผู้หญิงหากินไม่ได้ทำหน้าที่พ่อที่ดีระหว่างที่เขาเป็นเด็กอยู่ในฟิลิปปินส์ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่แซคจะไม่มีคุณสมบัติทั้งการเป็น ”นายทหาร” และ ”สุภาพบุรุษ” ที่ดีกับการปรากฏตัวครั้งแรก สภาพของแซคคือคนที่ไม่มีอนาคต ไร้ทิศทาง และปราศจากเพื่อนแต่หนึ่งในสิ่งที่เขามีคือ ใจที่รักประเทศชาติและแรงปรารถนาที่จะขับเครื่องบินแต่คุณสมบัติเพียง 2 ประการก็ดูเหมือนจะเพียงพอแล้ว เมื่อเขาถูกจ้ำจี้จำไชให้ฝึกซ้อมอย่างเข้มงวดของครูฝึกจอมโหด จ่าเอมิล โฟลี่ย์ แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นด้วยความที่ตัวเองเป็นนายทหารเต็มขั้นทำให้คนยโส เห็นแก่ตัว ไม่เคารพใคร และนอกคอกแบบแซคโดนคุณจ่าเหม็นขี้หน้าตั้งแต่ชำเลืองสายตาเห็น ช่วงเวลาฝึก 13 อาทิตย์เลยเปรียบเสมือนสังเวียนต่อสู้เพื่อพิสูจน์ตัวเองชายทั้งสองคนและแซคจะเป็นเพียงนักเรียนอีกหนึ่งคนที่ขอยอมแพ้หรือเปล่า สวรรค์มีตาท่ามกลางการฝึกที่แสนจะหนักหน่วงแซคมีน้ำหล่อเลี้ยงให้หัวใจชุ่มชื่นเมื่อเขาพบกับ พอลล่า โปคริฟกี้ สาวโรงงานคนสวยผู้ใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากเป็นคุณนายนักบินและในขณะที่แซคมีชีวิตที่ไร้ซึ่งความมั่นคง และรากฐานที่เข้มแข็ง ชีวิตของพอลล่ากลับตรงกันข้าม เขาต้องการบ้าน และเพื่อนสักคนก็ยังดีแต่เธออยากจากบ้านและแสวงหาเพื่อนใหม่ๆ พระเอกของเรื่องเป็นนักเรียนทหาร ส่วนนางเอกก็เป็นสาวโรงงาน แล้วทั้งคู่ก็มาพบรักกัน ดาราแสดงได้ดี Richard Gere เป็นพระเอก ชื่อแซ็ค เมโย แม้บางส่วนจะดูแข็งๆ แต่โชคดีที่นางเอกของเรื่องที่รับบทโดย Debra Winger นั้นสดใส น่ารักและมีเสน่ห์อย่างสุดๆ ตัวหนังเองก็ทำเงินไปร้อยล้าน แม้เนื้อเรื่องจะไม่ใหม่ แต่ทำได้ดี ดูแล้วมันก็มีอะไรให้คิดเหมือนกันเช่นการทำตามที่เราฝันไว้หรืออย่ายอมแพ้ ก็เป็นแง่คิดทั่วๆ ไปนั่นแหละ (แต่คนเราไม่ค่อยจะจำกัน) ที่ชอบคือ มันเป็นเรื่องคล้ายๆ กับซินเดอเรลล่า ผู้หญิงที่ดีก็จะได้รับในสิ่งดีตอบแทน ถ้าเธอเชื่อมั่นในคนรักหรือเชื่อมั่นในสิ่งดีๆ ที่เธอทำเสมอมา ผลที่ได้ก็คือความสุขในตอนท้าย มันเตือนใจว่าบางคนก็เอาแค่ความสุขฉาบฉวยจนตัวเองพลาดความสุขที่แท้จริงของชีวิตไป อันนี้แล้วแต่คนว่าจะสำนึกได้มากน้อยแค่ไหน และแล้วแต่ด้วยว่าจะเลือกอะไรระหว่างความสุขทางวัตถุกับความสุขทางใจ